Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο.
Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου ~ Η Σονάτα του Σεληνόφωτος

Lisa

This is thy hour O Soul, thy free flight into the wordless. Away from books, away from art, the day erased, the lesson done. Thee fully forth emerging, silent gazing, pondering the themes thou lovest best. Night, sleep, death, and the stars. - Walt Whitman

Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

Σαν σήμερα σε έχασα...

7 χρόνια μακριά σου...



Πέρασαν τόσα χρόνια, κι όμως ακόμα νομίζω ότι θα σε δω.. Στο παλιό το σπίτι ακούω τη φωνή σου.. Τρυφερά δίπλα μου νιώθω την ανάσα σου, το αόρατο άγγιγμα σου... Σ' αγαπώ ολόψυχα, θα σ' αγαπώ όσα χρόνια κι αν περάσουν. Πάντα ήσουν δίπλα μου, γιαγιά μητέρα και φίλη. Στήριγμα και προστάτιδα. Να μ' αγαπάς, να με κανακεύεις, να με κακομαθαίνεις που και που... Αχ γιαγιά μου... Πως μου λείπεις... Το γλυκό σου χαμόγελο, τα μελαγχολικά σου μάτια, η αγαπημένη χροιά της φωνής σου.. Αργήσαμε να καταλάβουμε την αξία σου, σε είχαμε δεδομένη.. Πάντα το έλεγες εσύ... Κι ύστερα, εκείνο το αμάξι σε πήρε μακριά μου.. Κι έμεινα μόνη μου.. Με μια μεγάλη τρύπα στο στήθος να πονάω, πονάω, πονάω.. Και τώρα μετανιώνω... Για τα πάντα. Για όλους εκείνους τους καβγάδες χωρίς νόημα. Για τις φορές που σου φώναξα για κάθε λογής ηλίθιο λόγο. Για όλες τις μέρες που σε στεναχώρησα. Ακόμη και την τελευταία φορά που σε είδα μαλώσαμε για τον πιο ανόητο λόγο. Τότε μου είπες τη φράση που δε θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. “Όταν πεθάνω όλοι θα καταλάβουν την αξία μου...” Τέσσερις μέρες αργότερα σε πήρε ο Θεός κοντά του... Και σ' έχασα. Έχασα το πολυτιμότερο άτομο στη ζωή μου, τον πιο αγαπημένο μου άνθρωπο σ' αυτόν τον κόσμο. Και μετά ένα κενό... Δύο χρόνια κατάθλιψης. Δε ζούσα, απλά υπήρχα. Τίποτα δε με γέμιζε. Τα πληγωμένα συναισθήματά μου δε καταλάγιαζαν με τίποτα. Τελικά βρήκα το δρόμο μου, αλλά αυτή τη στιγμή δεν έχει σημασία. Γιατί αυτή τη στιγμή σκέφτομαι τις τελευταίες στιγμές μαζί σου. Την κηδεία, που δε μπόρεσα για τελευταία φορά να σ' αγκαλιάσω, να σε φιλήσω. Αχ, δεν ξεχνώ... Την ημερομηνία που σε πήρε μακριά μου. 13 χρονών εγώ κι εσύ 57. Δεν ξεχνώ. Την τραγική ημερομηνία. 09.03.2005 Πώς πέρασαν τα χρόνια... Τόσο αργά και τόσο γρήγορα. Ήμουνα παιδί και τώρα είμαι γυναίκα. 13 χρονών τότε και τώρα 20. Μισή ζωή... Τόσος πολύς καιρός και τόσο λίγος... Αχ, αν ήξερα ότι είναι η τελευταία φορά που σε βλέπω, θα σου 'λεγα το πόσο σ' αγαπώ... Αλλά δεν το έκανα και πάντα θα το σκέφτομαι. Ξέρω ότι είσαι κάπου εκεί και με προσέχεις... Με ακούς και με βλέπεις και ξέρεις πόσο σ' αγαπώ, πόσο μου λείπεις. Ένιωσα την αόρατη αγκαλιά σου πολλές φορές... Τόσο κοντά και τόσο μακριά... Τι ειρωνεία.. Σαν να μην είσαι εσύ αυτή, μα ένα ψέμα... Ακόμη θυμάμαι τη μυρωδιά σου, το απαλό σου δέρμα, σαν να τα νιώθω πάλι. Κάθε φορά που βλέπω Nivea εσένα σκέφτομαι. Σε θυμάμαι να βάζεις κάθε βράδυ, και κάθε πρωί να φιλώ τα μαλακά σου μάγουλα. Αγαπημένη ανάμνηση, που την κρατώ για πάντα μέσα μου με τόση τρυφερότητα... Αχ γιατί δε σου είπα πόσο σ' αγαπάω? Να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω... Έστω ν' άλλαζα αυτό. Αφού η Μοίρα του ανθρώπου δεν αλλάζει, αφού ο Θεός σε θέλησε νωρίς, ας σε πάρει πάλι. Ακαριαία, αβασάνιστα, όπως την πρώτη φορά. Αν είναι να σε στερηθώ ξανά, να φύγεις γρήγορα. Δε θέλω να πονέσεις. Να σε πάρει η καρδούλα σου ήσυχα. Μακάρι να μπορούσες να μείνεις δίπλα μου για πάντα. Αλλά αφού δε μπορώ να σ' έχω, έστω να σ' αποχαιρετίσω και να σου πω δυο λέξεις: Σ' αγαπώ. Και θα σε βλέπω εγώ στον ύπνο μου, θα κλαίω σιωπηλά κρατώντας τη φωτογραφία σου. Κι ύστερα, γενναία θα σκουπίζω τα εξωτερικά μου δάκρυα και θα προσπαθήσω να χαμογελάσω. Όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά για σένα. Που θα σε πλήγωνε να με δεις να κλαίω. Και στεναχωρημένη θα μου τραγουδούσες ειρωνικά “τι όμορφη που είσαι όταν κλαις” για να γελάσω... Θα είμαι δυνατή γιαγιά. Για σένα. Θα χαμογελάσω και θα συνεχίσω να σε κάνω περήφανη. Θέλω να με βλέπεις από εκεί ψηλά και να χαίρεσαι.. Σ' αγαπάω πάρα πολύ και μου λείπεις... Θα σε θυμάμαι πάντα...


4 σχόλια:

  1. Αχ Λιζακι! Ποσο σημαντικες ειναι οι γιαγιαδες μας, ποσο θα ηθελα να ζουσε η δικη μου! Αυτη η ιστορια σου με πηγε πολλα χρονια πισω, ξυπνησε τις δικες μου τυψεις...
    12 χρονων ημουν οταν εφυγε η δικη μου γιαγια, απο καρκινο. Ηταν πολυ καιρο κατακοιτη, τον τελευταιο καιρο ουτε μιλουσε. Ενα απογευμα καθομουν στο διπλανο κρεβατι απο εκεινη και μου απλωσε το χερι. Μου απλωσε το χερι κι εγω δεν το επιασα...ειχα ακουσει να λενε τοσα για μικροβια κλπ που νομιζα πως θα κολλησω κι εγω και θα πεθανω...Το ιδιο βραδυ το μετανιωσα. Την επομενη μερα πηγα βολτα με τον πατερα μου και της μαζεψα λουλουδια. Οταν γυρισα μου ειπαν οτι με ζητησε, αλλα ελειπα. Δεν ξαναμιλησε. Λιγες μερες μετα εφυγε, Τριτη του Πασχα ξημερωματα. Σε ολους ελεγα πως περιμενει το Πασχα για να φυγει και δεν με πιστευαν, αλλα ετσι ηταν, Κυριακη του Πασχα ειχε μια αναλαμπη, ζητησε να τσουγκρισει αυγο, μετα επεσε σε κωμα και πεθανε. Εχουν περασει 20 σχεδον χρονια και ακομα δεν εχω συγχωρησει τον εαυτο μου που δεν της κρατησα το χερι, που το μαζεψε με τοση στεναχωρια στο βλεμμα, που...
    Αχ βρε Λιζακι, ενα τσουβαλι απο μοναδικες μα και τοσο ιδιες ιστοριες ειμαστε ολοι! Να τη θυμασαι παντα με αγαπη κι ελπιζω πως το νιωθει εκει που ειναι, οπως κι η δικια μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Χριστίνα μου, όπως τα λες είναι... Άκουσα πρόσφατα σ' ένα μάθημα Λογοτεχνίας ένα ποίημα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές που έλεγε για τα αγαπημένα μας άτομα και πως αν ξέραμε ότι τα βλέπουμε για τελευταία φορά θα τους λέγαμε πόσο τα αγαπάμε.. Κόντεψα να βάλλω τα κλάματα μες την τάξη.. Μία ξένη τραγουδίστρια η Avril Lavigne έχει γράψει ένα τραγούδι για τον παππού της, το Slipped away, με στίχους που είναι σαν να ακούω τη δική μου ιστορία... Λυπάμαι πολύ για τη γιαγιά σου, ειδικά επειδή βασανίστηκε. Η δική μου, αν και πολύ νωρίς "έφυγε" ακαριαία. Και επειδή είχαμε την ίδια ηλικία μπορώ να καταλάβω πως το έζησες...

      Διαγραφή
  2. Κορίτσια...Κλαίω...Και με τις δύο ιστορίες... Κλαίω...Αλήθεια.. Πόσο δεδομένα θεωρούμε κάποια άτομα μέχρι να τα χάσουμε..;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχχχ... Άσε γλυκιά μου... Εσύ ξέρεις πολύ καλά πόσο εύκολα μπορεί να πάθει κάποιος κάτι.. Τα πέρασες εσύ η ίδια πρόσφατα και όλοι είχαμε πάθει σοκ..

      Διαγραφή