Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο.
Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου ~ Η Σονάτα του Σεληνόφωτος

Lisa

This is thy hour O Soul, thy free flight into the wordless. Away from books, away from art, the day erased, the lesson done. Thee fully forth emerging, silent gazing, pondering the themes thou lovest best. Night, sleep, death, and the stars. - Walt Whitman

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

Σκέψεις εν ώρα πρωινού

Όλοι λένε για το πρωινό πουλί που πιάνει το σκουλήκι, αλλά ούτε λόγος για το πρωινό σκουλήκι που φαγώθηκε απ' το πουλί. Και δηλαδή το μεσημεριανό σκουλήκι δεν το τρώνε τα πουλιά; Γιατί;


Τι κι αν άργησα σήμερα να γράψω την πρωινή μου ανάρτηση; Είμαι και πάλι εδώ, να σας λέω καλημέρα, να πιούμε παρέα το καφεδάκι μας, να σας αναπτύξω τις φιλοσοφικές μου ανησυχίες και τα υπαρξιακά μου διλήμματα, να αποφύγω το διάβασμα και να σας ξελιγώνω με πεντανόστιμες μαγειρικές συνταγές. Sounds to me like breakfast. Γράφω, ζω, κινούμαι κι αναπνέω σήμερα σ' ένα πιο ρομαντικό, παριζιάνικο mood. Αυτά συμβαίνουν βέβαια όταν ακούω το πολυαγαπημένο μου soundtrack της Amelie και τις ονειρικές συνθέσεις του Yann Tiersen. Πού μετά μυαλό για διάβασμα; 
Με το νου μου βρίσκομαι ήδη εκεί. Στο Παρίσι. Με τον χαριτωμένο μου μπερέ κι έναν αμαρτωλό πειρασμό στα χέρια -ένα αφράτο σοκολατένιο κρουασάν. Και για κάποιο ανεξήγητο -μάλλον όχι- λόγο φαντάζομαι ότι έχω μπροστά μου μια ρετρό γραφομηχανή. Με μελάνι, ταινία και τα πάντα. Ότι τα ακροδάχτυλα μου χτυπούν τα ηχηρά πλήκτρα της γραφομηχανής που θα ήθελα να έχω κι όχι τα -κάπως άψυχα- πλήκτρα ενός φορητού υπολογιστή. Στην πόλη του φωτός, σε μικρά γαλλικά café και γραφικά bistrot σαν να βρίσκομαι σε ταινία του Woody Allen φαντάζομαι να βυθίζομαι σε μια άλλη δεκαετία και μαγεμένη να μιλώ με είδωλα της τέχνης του 1920. Ίσως πάλι να ζω ένα αρρωστημένο παιχνίδι έρωτα -αρρωστημένο συνάμα και αθώο, μ' έναν περίεργο τρόπο- όπως η Sophie και ο Julien στο Jeux d' Enfants(Αγάπα με αν τολμάς). Κι ίσως πάλι, όπως η Amelie, αυτή για την οποία γράφτηκε η συγκεκριμένη μουσική που ακούω σήμερα, στα 23 μου χρόνια(σχεδόν) να προσπαθώ να ανακαλύψω τη χαρά της ζωής μέσα από μικρά καθημερινά πράγματα, από απλές απολαύσεις. Αποφασισμένη να κάνω τους ανθρώπους ευτυχισμένους. Και στην πορεία να γνωρίσω τον έρωτα στο πρόσωπο του άγνωστου που θέλησα να δώσω χαρά...

Κι εκεί που έτρωγα το πρωινό μου, σκέφτηκα ποια ακριβώς θα έπρεπε να είναι η συνταγή που θα αναρτούσα. Μια συνταγή πανεύκολη και υγιεινή, την οποία, ωστόσο, δεν έχω ακόμη δοκιμάσει να φτιάξω. Πρόκειται για ένα σνακ πολύ γευστικό -ό,τι πρέπει για περιόδους που κάνεις διατροφή και προσπαθείς να περιορίσεις τους πειρασμούς. Μιλάω φυσικά για τις μπάρες δημητριακών.


Μπάρες δημητριακών με ξηρούς καρπούς και cranberries

Υλικά για ένα ταψάκι 20*20εκ.(10-12μπάρες):
3 κούπες δημητριακά (cheerios, βρώμη, νιφάδες ρυζιού)
1/3 κούπας φουντούκια
1/3 κούπας αμύγδαλα
1/4 κούπας σταφίδες
1/4 κούπας αποξηραμένα cranberries
110γρ. βούτυρο (όχι μαργαρίνη,αλλάζει τελείως το αποτέλεσμα)
100γρ. καστανή ζάχαρη(1/2 κούπα)
85γρ. μέλι (¼ κούπας)
½ κ.γ. κανέλα



Εκτέλεση:
Ψήνουμε τα φουντούκια και τα αμύγδαλα στη λαμαρίνα του φούρνου στους 180°C λίγα λεπτά να πάρουν χρώμα. Μπορούμε και να μην το κάνουμε αυτό και να τους αφήσουμε ωμούς τους ξηρούς καρπούς.
Σε ένα μεγάλο μπωλ ανακατεύουμε όλα τα δημητριακά, τους ξηρούς καρπούς, τις σταφίδες και τα αποξηραμένα cranberries.
Σε ένα κατσαρολάκι ζεσταίνουμε σε μέτρια προς δυνατή φωτιά το βούτυρο, την καστανή ζάχαρη, το μέλι και την κανέλα. Ανακατεύουμε συνεχώς μέχρι να λιώσει η ζάχαρη και το μείγμα να πάρει καφετί χρώμα. Το ρίχνουμε στο προηγούμενο μπωλ, ανακατεύουμε με γρήγορες κινήσεις με ένα κουτάλι να πάει παντού (αν θέλουμε μπορούμε να φορέσουμε γάντι μιας χρήσης και να ανακατέψουμε με το χέρι, προσέχοντας γιατί καίει!)
Στρώνουμε λαδόκολλα σε ένα ταψάκι 20*20εκ (θέλουμε να εξέχει από τα πλαινά) και ρίχνουμε το μείγμα. Στρώνουμε με το κουτάλι ή πατάμε καλά με το χέρι μας να στρωθεί στο ταψάκι.
Προαιρετικά μπορούμε να βάλουμε από πάνω και σταγόνες σοκολάτας τις οποίες θα τις προσθέσουμε σ αυτό το στάδιο πιέζοντας τες ελαφρά, γιατί νωρίτερα θα λιώσουν εφόσον το μείγμα του «σιροπιού» είναι ζεστό.
Αφήνουμε να κρυώσει και να σφίξει το μείγμα. Μπορούμε να το βάλουμε και στο ψυγείο μερικές ώρες. Στη συνέχεια το βγάζουμε από τη λαδόκολλα (έχει γίνει σαν μια μεγάλη πλάκα) και το κόβουμε με μεγάλο μαχαίρι.
Μπορούμε να τυλίξουμε την καθεμιά σε λαδόκολλα και να τις διατηρήσουμε σε μεταλλικό κουτί ή και στο ψυγείο (εγώ τις είχα στο ψυγείο, γιατί δεν ήθελα να μαλακώνουν εκτός).

Κι επειδή ως γνωστόν οι μπάρες σηκώνουν πολλές παραλλαγές πάρτε δυο ακόμη συνδέσμους και δείτε κι άλλες συνταγές! Σας κακομαθαίνω, ε;


2 σχόλια:

  1. Αχ αχ αχ! Τι μας κάνεις!
    Και υπέροχη μουσική επιλογήηη!
    Καλημέραααααααααα! :*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σας ταξιδεύω και σας ξελιγώνω χαχα :)
      Καλά, η μουσική είναι λατρεμένη!
      Καλή σου μέρα :***

      Διαγραφή