Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο.
Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου ~ Η Σονάτα του Σεληνόφωτος

Lisa

This is thy hour O Soul, thy free flight into the wordless. Away from books, away from art, the day erased, the lesson done. Thee fully forth emerging, silent gazing, pondering the themes thou lovest best. Night, sleep, death, and the stars. - Walt Whitman

Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014

Still Looking For My Mickey...

της μπλόγκερ Mayumi

Μια υπέροχη ανάρτηση που διάβασα διαδικτυακά, πολύ όμορφη, πολύ συναισθηματική, πολύ αληθινή. Ένιωσα σχεδόν σαν να την έγραψα εγώ. Και επειδή μου άρεσε τόσο πολύ, αποφάσισα να τη μοιραστώ μαζί σας -με την επωνυμία της μπλόγκερ φυσικά- γιατί πιστεύω ότι θα την αγαπήσετε κι εσείς όσο κι εγώ.




Έχω δύο πόδια...ένα κεφάλι...ten fingers..ten toes...πολλά μαλλιά...είκοσι νύχια ροζ..δύο πνευμόνια... διάφορα όργανα..πολλά κόκκαλα και μύες...Δύο πατούσες...δύο παλάμες και δύο καρπούς..Α! Έχω και μία καρδιά και ας είναι κομματιασμένη και έναν εγκέφαλο..(a.k.a. μυαλό) και ας είναι καταστροφικά περίπλοκος...Με όλο μου το είναι σε αγάπησα...
Είχα δύο μάτια για να σε κοιτάζω..Δύο αυτιά για να σε ακούω...Δύο χείλη και ένα στόμα για να σε φιλάω.. μία μύτη για να σε μυρίζω και μία γλώσσα για να σε γεύομαι...Με όλο μου το είναι σε αγάπησα..
Είχα μία φωνή για να σου ψιθυρίζω...να σου φωνάζω...να σου μιλάω..να σου θυμώνω...να σου τραγουδάω..να σου παραπονιέμαι..να σε κάνω να γελάς..να σε βρίζω..να σου εμπιστεύομαι αλήθειες...και να σου λέω ψέμματα...Δεν είχα κάτι άλλο...Με όλο μου το είναι σε αγάπησα..
Γυρίζω στο παρελθόν...πατάω στα αόρατα footprints στους δρόμους που περπατήσαμε μαζί...και γυρίζουν τα παντα γύρω μου rewind στις εικόνες...στα χρώματα..στους ήχους...στις γεύσεις..στις αισθήσεις...και στα ασπρομαύρογκρι που μας περιτριγύριζαν κάποτε..Με όλο μου το είναι σε αγάπησα..
3 χρόνια έχουν περάσει...και ακόμα σε σκέφτομαι..σε φαντάζομαι...σε ονειρεύομαι.."God bless and curse the Facebook...I'm stalking you,babe..Still..I always have..I'll always will..."Γαμώτο..δηλαδή.. Εκείνο το καλοκαίρι...δεν θα το ξεχάσω ποτέ..Βασικά εσένα δεν θα ξεχάσω ποτέ..Εσένα..και τα μακρυά σου μαλλιά..και το καουμπόικο γιλέκο σου...Το σώμα σου και τις φωτιές που άναβες..τις μεταφορικές και τις κυριολεκτικές..πάνω στο μπαρ..Ένα σωστό ποτό..δεν νομίζω να είχες φτιάξει..Αλήθεια..Όλα στάχτη...Κυριολεκτικά και μεταφορικά..
Δεν σε αγάπησα επειδή το όνομα σου ήταν εκείνο από τον βασικό ήρωα της Disney...ούτε σε αγάπησα επειδή έγινα έστω για λίγο η Minnie σου όπως ακριβώς το ονειρευόμουνα..να γίνω κάποτε..Δεν κάναμε τίποτα το πρώτο βράδυ...(γκουχ! γκουχ! ξημερώματα...)που κοιμηθήκαμε μαζί..Σε έφεραν οι φίλες μου έκπληξη..στο εξοχικό..που μέναμε όλες μαζί μέσα Αυγούστου...μετά που φύγατε από το club στο οποίο δούλευες..Εγώ δεν είχα έρθει...όσο και αν με πίεζαν και με πίεζες να έρθω.. “Ήρθα εγώ τελικά σε σένα...» μου είπες...και με πήγες στο 2x2 (μπα...πολλά είπα...) δωματιάκι σου που σου νοίκιαζε το αφεντικό σου... σε ένα ξενοδοχειάκι που έμενες μαζί με τα άλλα παιδιά που δουλεύατε μαζί...Και έτσι μόνο..απλά κοιμηθήκαμε στο διαλυμένο σου κρεβάτι...που το στρώμα του ακουμπούσε στο πάτωμα...Ακόμα θυμάμαι το πως έτριζε...
Και ακόμα γελάω όταν θυμάμαι τον τρόπο που σε κοίταζαν πάντα όλοι και όλες...και πως είχες τον πιο ξεχωριστό τρόπο να τραβάς πάντα τα βλέμματα...Κατευθείαν...Δεν ήταν μόνο το Arnold Schwarzenegger σώμα σου...τα ρούχα σου...ή τα Ινδιάνικα μαλλιά σου..Ναι..εντάξει ήταν και όλα αυτά...Αλλά ο τρόπος που περπατούσες...μιλούσες..οι κινήσεις σου...όλα φώναζαν... “I am here and I’ll rule this world!”
Δεν θα ξεχάσω ούτε την μέρα που μου έκανες έκπληξη στην παραλία που συχνάζαμε με τις φίλες μου...και ούτε θα ξεχάσω το πρώτο μας φιλί πάνω στις κάσες..γεμάτες με γυάλινα μπουκάλια..(γεμάτα..άδεια...δεν πρόσεξα..) πίσω στην κουζίνα του club τα οποία χτυπούσαν μεταξύ τους με εκείνον τον χαρακτηριστικό ήχο.. Και ας μην ήσουν ο μόνος που είχα φιλίσει εκείνη την μέρα...
Δεν θα ξεχάσω τα τηλέφωνα σου...ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ..ακριβώς στις πέντε ή έξι η ώρα τα ξημερώματα... όταν τελείωνες από την δουλειά σου..που ήξερες πως εγώ είχα γυρίσει πίσω Θεσσαλονίκη...και δεν ήμουν πια Χαλκιδική...Και πάντα σου έλεγα... “Όμορφε...θα έρθω..το Σαββατοκύριακο..μόνο για σένα..να το ξέρεις..Και θα χορέψουμε...yeah!!»
Σε σκέφτομαι και γελάω με τον πιο όμορφο τρόπο που υπάρχει...Έχω κρατήσει εννοείται ακόμα το ρολό απ’το μισοτελειωμένο χαρτί υγείας που χρησιμοποιούσατε για το bar..( που να βρεις χαρτί και στυλό στο Ahoy?Εδώ γελάμε...χαχχαχαχα!!) στο οποίο μου έγραψες με γρήγορα γράμματα...(έπρεπε να φτιάχνεις συγχρόνως και τα ποτά....) “Θέλω Doña Χρύσα”
Ακόμα θυμάμαι τα μούτρα σου όταν γινόταν ταραχή γύρω από την κοριτσίστικη παρέα μου από αγόρια που κολλούσαν σαν μύγες πάνω μας...(Δεν λέω έφταιγαν και τα κοντά σορτσάκια μας...τα mini μας...η ηδονική ατμόσφαιρα που δημιουργούσε η dance μουσική..ο έναστρος ουρανός από πάνω μας..η επίδραση του αλκοόλ...και όλα τα υπόλοιπα κλασικά αλλά ΜΗ κατακριτέα...εντάξει??)..Και τώρα που έγραψα “Minnie”σκέφτομαι πόσο μα πόσο γούσταρα να είμαι η Minnie σου...Και το πόσο ξεχωριστή με έκανες να νοιώσω όταν με αποκάλεσες “Doña Χρύσα” αφού εσύ είχες ήδη πάρει τον προσδιορισμό Don...
Γύρισα Θεσσαλονίκη..Το καλοκαίρι τελείωνε...Το ίδιο και τα ξενύχτια..οι έξοδοι...η θάλασσα..οι διακοπές..Φθινόπωρο και η αρχή του τέλους..Ήρθες να με βρεις αμέσως όταν γύρισες και εσύ λίγες εβδομάδες πιο μετά..πιο όμορφος από ποτέ...
“Άντε πες μου...με πόσους πηδήχτηκες..??Με ποιους έκανες κάτι” η δεύτερη του κουβέντα..και μπλα μπλα μπλα....!!Ρε άνθρωπε...Τι να τους έκανα τους άλλους όταν είχα εσένα???Ποτέ του δεν με εμπιστεύτηκε από την αρχή που γνωριστήκαμε..Έτσι κι αλλιώς..Το ξεκινήσαμε και λάθος..αλλά που να ήξερα πως το Ahoy θα γινόταν το δεύτερο μου σπίτι??Και ο μόνος λόγος που ήθελα να πηγαίνω εκεί ήταν για να βλέπω εκείνον??Αλήθεια τους είχα ξεκόψει όλους τους υπόλοιπους με τους οποίους συναντιόμουν...Δεν υπήρχε κανένας άλλος..Εκτός από αυτόν...
Έλεγε πως οι φίλες μου με επηρεάζουν και πως έβλεπε τον τρόπο που τα μάτια τους έπαιζαν πονηρά πάντα τριγύρω μέσα στο club... Έλεγε πως δεν ξέρω να είμαι σε σχέση..και πως αυτή που θα τον έχει θα πρέπει να τον κάνει να νοιώθει ασφαλής...Έλεγε πως μου αρέσει να φασώνομαι με όποιον να’ναι..και αυτό δεν θα αλλάξει..μα έτσι όμως τον γνώρισα και εκείνον..Αλλά άντε να του αποδείξεις πως ήρθες αυτός στην ζωή μου..και μου τα άλλαξε όλα αυτά...
Μόλις τώρα παίζει και στο ραδιόφωνο το αγαπημένο τραγούδι της κολλητής μου...”Falling in and out of love...”Διαχρονική αξία..για χορό πάνω στην μπάρα...με κλειστά τα μάτια..χάσιμο του μυαλού..και αισθαντικές κινήσεις του σώματος...Πόσες αναμνήσεις σε αυτό το Ahoy...Πόσο μα πόσο όμορφες στιγμές...συγκινήσεις..απολαύσεις..εμπειρίες..και ξεσπάσματα...
Θυμάμαι καθόμασταν πάντα εννοείται στην μεριά του κεντρικού bar που εσύ ετοίμαζες τα ποτά..Αλλιώς θύμωνες..και πείσμωνες απίστευτα..Όταν ένα παλικάρι...άρχισε να μου κολλάει έτσι λίγο υπερβολικά.. βάζοντας τα χέρια του γύρω από την μέση μου προσπαθώντας να με κάνει να χορέψω μαζί του..εγώ ευγενικά του έδειξα το bar και εσένα...Εσύ έγινες δαίμονας...Μου γύρισες την πλάτη μίλησες για λίγο στον κολλητό σου που δούλευε στην δίπλα γωνία του bar από εσένα...και μέσα σε λίγες στιγμές..για το πότε με άρπαξες από το μπράτσο..με τράβηκες κολλητά στο μαρμάρινο bar..με σήκωσες σαν γατούλα περνώντας με πάνω από τα μπουκάλια..τα ποτήρια..και τις τσάντες μας..και κατευθείαν στην αγκαλιά σου και μέσα στο bar...Μετά από ένα επιδεικτικό φιλί και ένα μαλακό χαστούκι στον κώλο..έδειξες σε όλους μέσα στο club...πως ήμουν δική σου..και ΟΧΙ μόνο αυτό..πως και εσύ ήσουν δικός μου...κάτι που το αφεντικό σου είχε απαγορευτικό κανόνα μέσα στο bar..Έπρεπε όλοι να δείχνετε διαθέσιμοι και ελεύθεροι για τα κορίτσια...που ερχόντουσαν στο μαγαζί...But you showed them...You were my Mickey..and I was your Minnie...
Εγώ δηλαδή τι έπρεπε να κάνω?? Τι έπρεπε να σου λέω?? Που όλες οι λυσσασμένες γάτες της Χαλκιδικής ξερογλύφονταν γύρω από την δική σου μπάρα? ”Πήδηξα πολλές τέτοιες γκόμενες..” μου έλεγες... “Αυτή που θα έχω όμως..θα πρέπει να μου αποδείξει πως αξίζει να με έχει...πραγματικά...Θέλω κάτι διαφορετικό...”
Ποτέ μου δεν σε πίστεψα όμως ούτε και εγώ...ο φόβος είναι φόβος..η ζήλεια είναι ζήλεια..και η ομορφιά σου ήταν κατάρα...Θα έφευγες και στρατό...σε λίγους μήνες..And I tried to treasure every minute...every moment..I spent with you...Ήρθα λίγες φορές και στο σπίτι σου...Μου άνοιξες μερικές πορτούλες της καρδιάς σου αλλά όχι όλες..Και εγώ είχα κουραστεί να προσπαθώ να σου αποδεικνύω ΣΥΝΕΧΕΙΑ...πως ήθελα μόνο εσένα...Δεν με εμπιστευόσουν από την αρχή..Τώρα που θα έφευγες και στρατό...άστα βράστα και χειρότερα...
“Σιγά μην δεν κάνεις κάτι με άλλον...” μου είπες...And that was it..Φόρεσα την bitch attitude μου...και είπα μόνο ένα...”OK..”...Βρεθήκαμε μόνο..ακόμα μία φορά όλους αυτούς τους μήνες που ήταν στο στρατό...Και εγώ όλον αυτόν τον καιρό...κολλημένη στις φωτογραφίες του...Μέσα στον χρόνο βρήκε κοπέλα που την εμπιστευόταν απόλυτα..και που του έδειχνε πόσο τον αγαπούσε...Κάτι που εγώ σύμφωνα με αυτόν δεν του έδειξα ποτέ..Μπορεί να είχε και δίκιο σε αυτό..
Από ότι αποδείχτηκε...όπως μου το είχε υποσχεθεί... “Aυτή που θα μου αποδείξει πως με θέλει και πως αξίζει να είναι μαζί μου..Θα γίνει η κοπέλα μου...” και έτσι και έγινε...
Τον ξανασυνάντησα άλλη μία φορά το επόμενο καλοκαίρι...τυχαία στην παραλιακή του Πευκοχωρίου... Η κοπέλα του δούλευε εκεί..κοντά μάλιστα στο μαγαζί που δούλευα εγώ..Σοκ...Απλό ΣΟΚ...όταν τον είδα...

Γιατί ρε γαμώτο...αλήθεια τον αγαπούσα...Και ήμουν τόσο μα τόσο ερωτευμένη μαζί του..Μερικές φορές..νοιώθω πως ακόμα είμαι..όταν κοιτάζω τις φωτογραφίες του...Στα όνειρα μου σίγουρα πάντως ακόμα είμαι....η Doña Χρύσα...but now... 

I'm just Minnie...still looking for my Mickey....

ΠΗΓΗ: Still Looking For My Mickey...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου