Granny fine

Δεν έχω πατήσει ακόμα τα 38 και τον επόμενο μήνα θα γίνω γιαγιά. Λογικό, αν σκεφτείς πως έμεινα έγκυος στην κόρη μου όταν ήμουν 16 χρόνων.

Από τη Χριστιάννα, όπως τα διηγήθηκε στη Μαρία Πετρίδη

Στην Ελλάδα δεν είναι πολύ συνηθισμένο να γίνεσαι μαμά στην εφηβεία, για την ακρίβεια θεωρείται μάλλον μεμπτό. Μεγάλωσα σε μια σχετικά προχωρημένη για τα ελληνικά δεδομένα οικογένεια. Η μητέρα μου είναι από τη Σουηδία και γνώρισε τον πατέρα μου κάνοντας διακοπές στην Ελλάδα. Και εμένα και την αδελφή μου μας μεγάλωσαν πολύ ανοιχτόμυαλα, παρόλο που μέναμε σε επαρχία. Έτσι, όταν τους μίλησα για την εγκυμοσύνη μου, αντί να βάλουν τις φωνές με ρώτησαν πώς θα μου φαινόταν το ενδεχόμενο να γίνω μαμά.

Μην κάνεις σαν μωρό

Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν πως είναι τρελοί. Η μητέρα μου όμως με ηρέμησε λέγοντάς μου πως δεν θα άλλαζε τόσο η ζωή μου και πως ήταν κρίμα, αφού είχαμε την οικονομική δυνατότητα, να μην κρατήσω το μωρό. Θα έχανα μόνο ένα χρόνο από το σχολείο και οι γονείς μου θα αναλάμβαναν το μεγαλύτερο μέρος των ευθυνών του παιδιού, έτσι ώστε εγώ να μη στερηθώ τις χαρές της ηλικίας μου αλλά και να μην αλλάξω τα σχέδιά μου για το μέλλον. Βέβαια, εγώ έμενα στην Κρήτη και όχι στη Στοκχόλμη. Οι φίλες μου και οι γονείς τους θα φρίκαραν μόλις θα έβλεπαν την κοιλιά μου να φουσκώνει. Ήδη υπήρχαν άνθρωποι που με θεωρούσαν κακή επιρροή για τα παιδιά τους και είχαν τη χειρότερη γνώμη για τον τρόπο που μεγαλώναμε εγώ κι η αδελφή μου. Ο φόβος μου για τα κουτσομπολιά δεν έκανε τους δικούς μου να το ξανασκεφτούν. Μίλησαν με τους γονείς του Άρη, οι οποίοι δέχτηκαν να αναγνωρίσει ο πατέρας το μωρό. Ο υπόλοιπος κόσμος, όπως περίμενα, δεν έδειξε την ίδια καλή διάθεση. Ήμουν η δαχτυλοδεικτούμενη της πόλης. Συγγενείς του πατέρα μου προσπαθούσαν να τον πείσουν να μην «κρατήσω το μπάσταρδο» – με κάποιους δεν έχει ξαναμιλήσει από τότε. Μόνο δύο φίλες αντιστάθηκαν στο τοπικό κίνημα εναντίον μου. Υπήρχαν και κάποιοι που προσπάθησαν να δημιουργήσουν θέμα στο σχολείο – ευτυχώς δεν τα κατάφεραν. Η ηρεμία που μου έδινε η οικογένειά μου με βοήθησε να αντέξω όλη αυτή την κακοήθεια. Επίσης ο Άρης ήταν πολύ καλός και έδειχνε να ανυπομονεί να γεννηθεί το παιδί μας.

Μαμά μου!

Όταν κράτησα το μωρό στα χέρια μου, κατάλαβα τι θα πει φόβος. Ένιωσα απίστευτο άγχος και έβαλα τα κλάματα. Είχα φέρει στον κόσμο ένα παιδί, αλλά δεν ένιωθα ότι είμαι μητέρα. Φοβόμουν ότι ήμουν εντελώς ανίκανη να του προσφέρω οτιδήποτε. Αυτή που με βοήθησε ήταν η μητέρα του Άρη. Μου είπε πως είχε κάνει τον Άρη όταν ήταν 20 χρόνων και πως ο φόβος είναι μια φυσιολογική αντίδραση. Και η αλήθεια είναι πως εγώ είχα 4 ανθρώπους να φροντίζουν και εμένα και το μωρό. Δεν έπρεπε να ανησυχώ. Μετά από ένα χρόνο ξαναγύρισα στο σχολείο, ενώ ο Άρης μετακόμισε στην Πάτρα, όπου είχε περάσει για σπουδές. Λίγο αργότερα χωρίσαμε, καθώς εκείνος θεωρούσε τη σχέση από απόσταση δύσκολη. Ήθελε να χαρεί τη φοιτητική ζωή – δεν τον αδικώ, αν και τότε είχα στενοχωρηθεί πολύ. Η μητέρα μου με βοήθησε και σε αυτό. Γενικότερα ήταν ο συντονιστής της ζωής μου. Μου έδειξε τι σημαίνει καλή οργάνωση – κατάφερνα να έχω χρόνο ακόμη και για να βγαίνω τα Σαββατοκύριακα. Το σύστημά της απέδωσε, πέρασα στη σχολή που ήθελα και μετακόμισα με την κόρη μου στην Αθήνα. Οι γονείς του Άρη βρήκαν μια γυναίκα που με βοηθούσε με το παιδί κι εκείνος ερχόταν σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο να μας δει, γεγονός που με έκανε να νιώθω ασφαλής και χαρούμενη. Ο Άρης σήμαινε για μένα πολλά.

Μεγάλη και σίγουρη

Στο πανεπιστήμιο όσοι μάθαιναν ότι έχω μια κόρη 5 χρόνων έμεναν άφωνοι. Ειδικά οι άντρες έφευγαν τρέχοντας. Δεν με πείραζε πολύ, γιατί δεν ψαχνόμουν για σοβαρή σχέση, εξακολουθούσα άλλωστε να νιώθω ερωτευμένη με τον Άρη· ωστόσο έβρισκα τη στάση τους προσβλητική και στενόμυαλη. Σε κάποιον με τον οποίο έβγαινα, ένας συμφοιτητής μας είχε πει: «Είσαι τρελός και τα έφτιαξες με τη Χριστιάννα; Πρόσεξε μην γκαστρωθεί και σου φορτώσει και το πρώτο». Έτσι έκανα κάποιες σχέσεις, αλλά καμία πραγματικά σημαντική. Όταν ήμουν στο τρίτο έτος, ο Άρης μετακόμισε μόνιμα στην Αθήνα, όπου βρήκε μια πολύ καλή δουλειά, κι έτσι είχα καθημερινά τη βοήθειά του. Μετακόμισε κοντά μας και παρόλο που εκείνη την εποχή είχε σταθερή σχέση, περνούσε τον περισσότερο χρόνο σπίτι μου, γεγονός που με έκανε να χαίρομαι αλλά και να αγχώνομαι. Τι θα γινόταν όταν εκείνος θα παντρευόταν; Για μένα θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να βρω κάποιον που θα δεχόταν την Άγκνες και που θα με έκανε να νιώσω όσα ένιωθα για τον Άρη. Και φυσικά, αισθανόμουν ακόμη πιο μόνη όταν η Άγκνες ρωτούσε γιατί ο μπαμπάς δεν κοιμόταν μαζί μας. Μέχρι που ένα βράδυ ο Άρης κοιμήθηκε σπίτι μας, μαζί μου.

Ευτυχισμένοι μαζί

Είχαμε καθίσει να πιούμε λίγο κρασί μετά από ένα μικρό πάρτι για τα γενέθλια της Άγκνες. Μιλώντας για εκείνη την περίοδο αλλά και γενικώς για το πόσο καλή ομάδα είμαστε, καταλήξαμε να φιλιόμαστε. Ήταν μεγάλη έκπληξη, ήξερα ότι είχε χωρίσει πριν από 3-4 μήνες, όμως δεν φαντάστηκα πως θα ήθελε να είμαστε μαζί. Παντρευτήκαμε ένα χρόνο μετά. Τελικά ήταν καλύτερα έτσι, γιατί ξέραμε πως δεν το κάναμε για το παιδί, και από την άλλη είχαμε κατά κάποιον τρόπο γλεντήσει τη ζωή μας. Δεν προσπαθήσαμε για άλλο παιδί, ίσως γιατί ήμασταν με την Άγκνες πολύ κοντά και τη ζούσαμε έντονα. Η μικρή διαφορά ηλικίας μάς ενώνει με ένα διαφορετικό τρόπο. Πηγαίνουμε μαζί σε συναυλίες, ταξιδεύουμε. Το δύσκολο ήταν όταν έπρεπε να είμαστε αυστηροί μαζί της. Εκεί ένιωθα αμήχανα, γιατί πραγματικά υποκρινόμουν τη σκληρή, δεν πίστευα αυτά που έλεγα, γι’ αυτό άφηνα τον Άρη να κάνει τον κακό.

Κατά μάνα

Όταν πριν από έξι μήνες η Άγκνες μού είπε ότι είναι έγκυος, με έπιασε νευρικό γέλιο. Είναι 22 χρόνων και λίγες εβδομάδες πριν συζητούσαμε για το πού θα πάει για μεταπτυχιακό. Και φυσικά, όταν μας είπε ότι αποφάσισαν με το φίλο της (είναι μεγαλύτερός της 7 χρόνια και επαγγελματικά αποκαταστημένος) να το κρατήσουν, δεν μου πέρασε απ’ το μυαλό να θυμώσω μαζί της. Έχουν την οικονομική δυνατότητα να το κάνουν, οπότε γιατί όχι; Αν μπορείς να συνεχίσεις τις σπουδές και να μη θυσιάσεις τη ζωή σου, γιατί να κάνεις έκτρωση; Δεν λέω ότι είναι καλό να γίνεσαι μαμά στα 16 όπως εγώ, όμως αν υπάρχει βοήθεια, ίσως είναι καλύτερη λύση να γεννηθεί ένα παιδί από ένα παιδί παρά να «θυσιαστεί» ένα παιδί για ένα παιδί.

Το πιο τρελό είναι πως πριν από λίγες μέρες ανακάλυψα πως είμαι έγκυος! Ούτε ο Άρης το πίστευε ούτε εγώ, κοιτούσαμε το γυναικολόγο σαν ηλίθιοι. Δεν το έχουμε πει ακόμα σε κανέναν, αλλά είμαστε σίγουροι ότι η δεύτερη εγκυμοσύνη μου θα σοκάρει τους γύρω μας όπως και η πρώτη.

The day after

● Δυστυχώς, παρόλο που 9 στους 10 εφήβους αναφέρουν ότι σε γενικές γραμμές χρησιμοποιούν προφυλακτικό, μόλις το 32% κάνει σωστή χρήση του (σε κάθε επαφήκαι καθ’ όλη τη διάρκεια).

● Το αποτέλεσμα (συν τοις άλλοις) είναι όλο και περισσότερα κορίτσια που σπεύδουν στο φαρμακείο για το «χάπι της επόμενης μέρας», το οποίο είναι μεν αποτελεσματικό (αν ληφθεί μέσα σε 24 ώρες, έχει ποσοστό επιτυχίας 95%) αλλά δεν πρέπει να καταναλώνεται σαν καραμέλα, αφού η επανειλημμένη λήψη μπορεί να προκαλέσει πολλές διαταραχές εξαιτίας του υψηλού ορμονικού φορτίου που περιέχει.

* Μελέτη ειδικών της Μονάδας Εφηβικής Υγείας στη Β΄ Παιδιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου των Αθηνών.

  63% από εσάς θα υποστηρίζατε την έφηβη έγκυο φίλη σας αν είχε τη δυνατότητα να το κρατήσει. 

Πηγή: Cosmopolitan