Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο.
Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου ~ Η Σονάτα του Σεληνόφωτος

Lisa

This is thy hour O Soul, thy free flight into the wordless. Away from books, away from art, the day erased, the lesson done. Thee fully forth emerging, silent gazing, pondering the themes thou lovest best. Night, sleep, death, and the stars. - Walt Whitman

Παρασκευή 13 Μαρτίου 2015

Ιστορίες τρόμου


'Mini Halloween', το αποψινό μας αφιέρωμα. 
Με άλλα λόγια, το ιστολόγιο διασκεδάζει αυτή την Παρασκευή, 13η του μηνός, με μικρές ιστορίες "τρόμου". 

Πάντα με γοήτευαν οι τρομακτικές ιστορίες - το μυστήριο, το ανεξήγητο, η ένταση, η αγωνία, τα ανεπαίσθητα ρίγη που διαπερνούσαν τη σπονδυλική μου στήλη... Ίσως γι' αυτό αγαπώ τόσο το Halloween, κι ας μην το έχω ζήσει στη χώρα που ζω. Ίσως γι' αυτό γελάω κάθε φορά που βλέπω μια ταινία thriller. Ίσως γι' αυτό μπορώ να να γελάσω με το μακάβριο χιούμορ. Συχνά αυτοαποκαλούμαι "χάρος". Μια φίλη στην Κομοτηνή με φώναζε Morticia -από την μητέρα της μακάβριας οικογένειας Addams που αποκεφάλιζε τριαντάφυλλα. Δε θυμάμαι πώς κατέληξε να με φωνάζει Morticia, η ειρωνεία όμως είναι ότι από παιδί λάτρευα την οικογένεια Addams. Η μαμά μου ακόμα με θυμάται κοριτσάκι -δεν μιλούσα και καλά τότε- να "fangirlίζω" για το "χεράκι" όπως το φώναζα περιχαρής(είπαμε, από μικρή ήμουν "χάρος")!

Επιστρέφω, όμως, στο θέμα και στο αφιέρωμά μας, πάραυτα.

Ντύνω το ιστολόγιο και τη φωνή μου μ' ένα σκοτεινό πέπλο ποεϊκού μυστηρίου και προχωρώ το αφιέρωμα ένα βήμα παραπέρα. Αναδημοσιεύω ανάμεσα στα τερατο-quiz και μερικές "τρομακτικές ιστορίες" που θέλω να πιστεύω ότι θα κάνουν τις τρίχες του αυχένα σας να σηκωθούν. 
Απόψε θα είμαι ο ξεναγός σας. Φανταστείτε μια -βγαλμένη από film noir- μαυροντυμένη γυναικεία φιγούρα, μ' ένα μαύρο καπέλο. Μια femme fatale. Θα είμαι καλύτερη στη δουλειά μου αν με βλέπετε έτσι. Κάτω απ' τη σκιά του καπέλου μου, σας κοιτώ με ένα πολύ έντονο βλέμμα. Σας περικυκλώνει ο καπνός του τσιγάρου μου. Μη νιώθετε άβολα, είναι όλα μέρος του show. Στα κόκκινα χείλη μου, ένα αδιόρατο μειδίαμα. Αυτό ίσως θα έπρεπε να σας τρομάζει. Θα προσπαθήσω να σταθώ καλός αφηγητής. Θα σας κάνω και να γελάτε πού και πού. Ή να ακούτε μακάβρια γέλια από το πουθενά.

Ελπίζω να μη φοβάστε...

Αγνοήστε το γέλιο μου.


Βραβείο Ανατριχίλας

Οι περισσότερες ιστορίες τρόμου που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο είναι κατασκευασμένες. Όταν, ωστόσο, είναι καλογραμμένες -ή έστω καλοστημένες- είναι άκρως διασκεδαστικές. Η παρακάτω ιστορία δεν έχει κανένας ιδέα ιδέα αν είναι αληθινή ή όχι. Η πιθανότητα, όμως, κάτι τέτοιο να έχει συμβεί κάπου στ' αλήθεια είναι αρκετά ανατριχιαστική...

Εντούτοις, ο βαθύτερος λόγος που επέλεξα να αναδημοσιεύσω αυτή την ιστορία "τρόμου" είναι άλλος.

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα με συνέπαιρναν ιστορίες για σπίτια με μυστικά περάσματα και κρυφά δωμάτια. Όταν ήμουν παιδί, είχα ψάξει κάθε πόντο του σπιτιού μας με την ελπίδα να ανακαλύψω κάποιο μυστικό διάδρομο, μια πύλη ακόμη και σε κόσμους μαγικούς! Δεν είναι τυχαίο ότι -χωρίς καν να έχω ιδέα για τη σειρά βιβλίων "Τα χρονικά της Νάρνια"- είχα δημιουργήσει στο μυαλό μου απίστευτες ιστορίες σχετικά με το πώς η ντουλάπα μου ταξίδευε στο χωροχρόνο. Κάθε τρεις και λίγο τρύπωνα μέσα στη ντουλάπα μου, ψηλαφώντας κάθε σημείο της, ψάχνοντας τον τρόπο να την ενεργοποιήσω και να ταξιδέψω κι εγώ στο χωροχρόνο. Μεγάλωσα χωρίς, δυστυχώς, να βρω ούτε ένα κρυφό πέρασμα στο σπίτι μου, χωρίς να καταφέρω ποτέ να ταξιδέψω με τη ντουλάπα μου, χωρίς έστω να καταφέρω να κάνω το πάπλωμα μου ένα μυστικό τούνελ που θα με οδηγούσε σε άλλους κόσμους, μαγικούς. Αλλά δεν πτοήθηκα ποτέ. Ακόμη και σήμερα, 23ων χρόνων γυναίκα, επιλέγω να πιστεύω ότι υπήρχαν όλα αυτά στην πραγματικότητα, απλά εγώ δεν κατάφερα ποτέ να τα βρω. Προτιμώ να κρατώ ζωντανή μέσα μου την ελπίδα ότι μια μέρα, εκεί που δεν το περιμένω, θα ανακαλύψω επιτέλους εκείνο το πολυπόθητο μυστικό πέρασμα...

Γι' αυτό το λόγο επέλεξα αυτή να είναι η πρώτη "τρομακτική ιστορία" του αφιερώματος.

Η συγκεκριμένη ιστορία δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα 9gag.com και απ' ό,τι φαίνεται κερδίζει -μάλλον δίκαια- τον τίτλο της πιο τρομακτικής ιστορίας του Διαδικτύου. 
Ένας νεαρός ανέβασε μια σειρά από φωτογραφίες εξηγώντας πώς ανακάλυψε στο σπίτι του μια... μυστική σκάλα η οποία οδηγούσε σε ένα δωμάτιο - ανάμεσα στους τοίχους του σπιτιού του - και στο οποίο έμενε ένας άγνωστος.. Στο δωμάτιο μάλιστα υπήρχαν υπολείμματα φαγητού αλλά και διάφορες τρομακτικές κούκλες! Όπως αναφέρει στην αρχή η ανακάλυψη του κρυφού δωματίου έγινε τυχαία, ενώ έπαιζε με τον μικρότερο αδερφό του, και αμέσως ο ίδιος και οι δικοί του έφυγαν από το σπίτι, στο οποίο είχαν μετακομίσει πριν από έναν χρόνο. Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει η προηγούμενη οικογένεια που ζούσε εκεί είχε φύγει στην Ινδία. 
Διαβάστε την ιστορία και δείτε τις εικόνες:



Πηγή: newsbomb.gr

Συνεχίζετε να είστε σίγουροι ότι το σπίτι σας δεν έχει μυστικά περάσματα;

4 σχόλια:

  1. Wooow!
    Καλά αυτό που λες το έκανα και εγώ μικρή. Έψαχνα να βρω από κάπου να με οδηγεί σε κάποιο άλλο μέρος, είτε φανταστικό είτε όχι. Βέβαια ποτέ δε βρήκα κάτι τέτοιο... :/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δε σταματώ να ελπίζω...ίσως 80 χρονών γριά βρω το κρυφό πέρασμα κι εκεί μέσα το γράμμα για το Χόγκουαρτς χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

      Διαγραφή
    2. χαχαχαχαχαχχαχαχαχαχαχαχαχαχα...Φαντάζεσαιι;;; Μας κάνεις λίγο εικόνα; Με το Πι θα τρέχουμε :P

      Διαγραφή
    3. Θα κλωτσάμε τα πρωτοετά στην αποβάθρα 9 3/4 και θα τους λέμε "εγώ περίμενα 70 χρόνια γι' αυτή τη στιγμή, προηγούμαι" χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα :Ρ

      Τουλάχιστον θα μάθουμε να μαγεύουμε τις μασέλες για να μην τις χάνουμε! :Ρ

      Διαγραφή